Walden

Το 1845 ένας νεαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ εγκαταλείπει την πόλη και αποφασίζει να ζήσει στις όχθες της λίμνης Ουόλντεν, κοντά στο Κόνκορντ της Μασαχουσέτης. Ο άντρας αυτός δεν ήταν άλλος από τον μετέπειτα σημαντικό Αμερικανό συγγραφέα και φιλόσοφο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, πρωτεργάτη για πολλούς των σύγχρονων οικολογικών κινημάτων. Χτίζει μόνος του μια μικρή καλύβα, φυτεύει ένα χωράφι με φασολιές, τρέφεται κατά κύριο λόγο με φρούτα και λαχανικά. Διαβάζει, γράφει, στοχάζεται, κρατάει ημερολόγιο, ανακαλύπτει τη δύναμη της επαφής με τη φύση. Για τα επόμενα δύο χρόνια προσπαθεί να συνδυάσει «την ευρωστία των αγρίων με την πνευματικότητα του πολιτισμένου ανθρώπου», υιοθετώντας έναν τρόπο ζωής που έρχεται σε αντίθεση με το πνεύμα εκβιομηχάνισης της εποχής του. Στο «Walden ή Η ζωή στο δάσος», βιβλίο που κατέχει θέση παγκόσμιας διαθήκης του συγγραφέα, ο Θορώ περιγράφει το ριζοσπαστικό όσο και ουτοπικό του εγχείρημα της επιστροφής στη φύση με τρόπο καίριο και συγχρόνως αφοπλιστικό.

Το 1966 ο Jonas Mekas γυρίζει ένα τρίωρο ημερολογιακό ποίημα που ακολουθεί με την ίδια επιθυμία ελευθερίας του Thorau, την ζωή του Mekas και των φίλων του. Το ονομάζει WALDEN Diaries, Notes and Sketches

Μερικοί απ’ τους ανθρώπους που πρωταγωνιστούν σε αυτό το πανέμορφο οπτικό κολάζ:  Tony Conrad, Stan Brakhage, Carl Th. Dreyer, Timothy Leary, Baba Ram Dass, Gregory Markopoulos, Allen Ginsberg, Andy Warhol, Jerome Hill, Barbet Schroeder, Jack Smith, Edie Sedgwick, Nico, Velvet Underground, Ken Jacobs, Hans Richter, Standish D. Lawder, Adolfas Mekas, Shirley Clarke, Jud Yalkut, Peter Kubelka, Michael Snow, Richard Foreman, John Lennon, Yoko Ono..

Το «Μέσα στο δάσος» χρωστάει πολλά στην ελευθερία της ταινίας και την τόλμη του βιβλίου.

Ο eksopragmaticos Σταύρος Τορνές

Coati, Μπαλαμός, Ντανίλο Τρέλες, Καρκαλού, δεν είναι τίτλοι από ταινίες, είναι ονόματα αστεριών σ’ έναν γαλαξία με σπάνια ουράνια σώματα. Σώματα ποιητών. Ο Σταύρος Τορνές ήταν τόσο eksopragmaticos όσο και η ομότιτλη  super-8 βόλτα στο ηφαίστειο της Αίτνα που γύρισε το1979.  Νομίζω ότι κάπου εκεί μέσα στο δάσος, σε μονοπάτια που κι ο ίδιος ίσως είχε περάσει, τον έβλεπα από μακριά να μας κοιτάει.

Το μανιφέστο ή ισχυρισμός (όπως το λέει ο Τορνές) για το σινεμά.  Με εκφράζει απόλυτα και γι’ αυτό το αναδημοσίευσα, λίγο πειραγμένο πριν κάτι μήνες στο περιοδικό μοτέρ.

Ένα υπέροχο απόσπασμα από τον «Μπαλαμό», την αγαπημένη μου ταινία του Τορνέ  (δυστυχώς όχι σε καλή ποιότητα)

Απόσπασμα από το πολύ καλό ντοκυμαντέρ του Σταύρου Καπλανίδη «Ο φτωχός κυνηγός του νότου» για τον Σταύρο Τορνέ.

Ένα κείμενο που πρωτοδημοσιεύθηκε στη «βαβέλ» κι’ έπειτα στην έκδοση του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το σινεμά του Τορνέ.

Stan Brakhage

«If Maya Deren invented the American avant-garde cinema, Stan Brakhage realized its potential. Unquestionably the most important living avant-garde filmmaker, Brakhage single-handedly transformed the schism separating the avant-garde from classical filmmaking into a chasm. And the ultimate consequences have yet to be resolved; his films appear nearly as radical today as the day he made them.»

Senses of cinema

Τα έργα του Stan Brakhage μοιάζουν με τοπία γεμάτα εκρήξεις λουλουδιών. Ίσως γι αυτό να ήταν μαζί μας στο ταξίδι μέσα στο δάσος.

Mimetic desir

Η ιδέα της μιμητικής επιθυμίας έτσι όπως την ανέλυσε ο  σπουδαίος γάλος στοχαστής Ρενε Ζιράρ υπήρξε μια απ’ τις βασικές πηγές αναφοράς στην προετοιμασία της ταινίας. Ειδικά στα βιβλία του Ρομαντικό ψεύδος και μυθιστορηματική αλήθεια και Κεκρυμένα από καταβολής. Οι θεωρίες πάνω στην επιθυμία, αυτές του Φρόυντ ή του Λακάν επίσης, είναι βέβαια ελλιπείς όπως και κάθε θεωρία για οτιδήποτε. Η ζωή σου αποδεικνύει κάθε μέρα ότι είναι αδύνατο να εγκλωβιστεί σε κάποιο σχήμα. Υπερβαίνει τα πάντα. Η παρακάτω συνέντευξη είναι περιεκτική και δίνει μια πολύ καλή πρώτη ιδέα για το έργο του Ζιράρ.

Some of my fellow travellers in this film

Μερικοί απ’ τους φίλους που συνόδευσαν αυτό το ταξίδι. Η γραφιστική σύνθεση είναι του Πάρι Κούτσικου